Tangents

असचं Orkutवर भटकत असताना एका profile वर गेले. त्या अल्बम मध्ये वेगवेगळ्या जातीच्या जास्वंदीचे फोटो होते, खरं तरं मी कधी असं अनोळखी माणसांना scrap वगैरे करत नाही. पण आजोबांसारख्या वाटणा-या पेंडसे काकांना मात्र मी त्यांच्या जास्वंदींचं कौतुक करणारा एक scrap टाकला. आणि लगेच त्यांचा scrap आला... अश्या पद्धतीने आमची ओळख झाली. मग एकदा गप्पा मारताना त्यांना blog विश्वाबद्दल सांगितलं, त्यांना ते खुप आवडलं. मग मला स्वतःला जे काही थोडं-फार माहित होतं ते त्यांना सांगितलं आणि आता ते अप्रतिम blog लिहितात. म्हणजे मी त्यांना blog लिहायला ह्याचसाठी सांगितलं कारण त्यांना बरीच माहिती आहे ती आपल्यापर्यंत यावी हा स्वार्थ. याआधी आई-बाबांचा blog advertise करण्यासाठी एक पोस्ट टाकली होती आता ह्या नवीन मित्राच्या blog साठी :) नक्की वाचा काय! http://shreerampendse.blogspot.com

देवाच्याच हातात आहे आता सगळं... मी कष्ट घ्यायचे पण त्याचं फळ मिळुच नये, म्हणजे तोच मधल्या मधे काहीतरी किडे करतोय ना! "अरे बाबा, उपास केला... तुला नवस बोलले... तुला धमक्या दिल्या तरी तु दगडच कसा... आणि असं का वागतोय्स बाबा तुझ्या ह्या पामर भक्ताशी?... मलाच नेहेमी असं का करतोस? हवं ते कधीच का देत नाहिस? " असं मी कायम मनातल्या मनात त्याच्याशी बोलते, त्याची कायम बोलती बंदच असते पण he is smart, असलं काहीतरी दाखवतो मला मी चिडले की... माझी बोलती बंद होते मग! आता 2-wheeler नाही आणि जास्त पैसे खर्च करायचे नाही म्हणुन मी आज चालत चालले होते कॉलेजला, २०-२५ मिनीटं चालावं लागतं म्हणुन मी मनातल्या मनात देवाला शिव्या घालत होते, देवावर का विश्वास ठेवावा, तो आपल्याला काहीच देत नाही, त्याला नमस्कार तरी का करायचा ह्या विचारात होते मी आणि अचानक रस्ता क्रॉस करताना माझ्या बाजुला एक पोलिओ झालेली मुलगी येउन उभी राहिली. मग मी शांत...रस्ता क्रॉस करुन झाल्यावर समोरच्या देवळुकलीतल्या ( छोटसं मंदिर) देवाला नमस्कार केला... तो नुसता दगड नाहीये... त्याला सगळं माहित्ये